[snapesnapesever]

Ile mieliście lat, kiedy zrozumieliście, że nie identyfikujecie się z płcią biologiczna, kiedy rozpoczęliście tranzycję społeczną, kiedy medyczną?

Piszę tu, bo jest to moje jedyne miejsce od 2016 roku, kiedy zrozumiałem, że jestem transseksualistą, gdzie się mogę w tej sprawie poradzić. W 2016 roku miałem 14 lat, teraz mam 17. Od 15 roku życia żyję wśród znajomych jako chłopak (rodzice nietolerancyjni) i wprawdzie od tego 2016 roku żyłem w przekonaniu, że zaraz po 18 zaczynam tranzycję, Liber i hormony. Z tym że do tej osiemnastki zostało mi jeszcze jakieś 9 miesięcy, a ja nie czuję się gotowy. Po pierwsze, pieniądze. Liczyłem, że dostanę coś na osiemnastkę, więc może na zaczęcie terapii hormonalnej wystarczy (zależało mi na Liberze ze względu na szybkość). Potem zdałem sobie sprawę, że mogę tych pieniędzy do ręki nie dostać, bo rodzice by podejrzewali, że wydam na tranzycję. Zresztą coś już mówili, że prawo jazdy, że samochód. Więc pasowałoby zacząć składać od początku 2 liceum, ale tutaj pojawia sie kwestia, że chyba nie chcę odmawiać sobie wszystkich tych rzeczy, na które nie dawali mi pieniędzy rodzice wcześniej (dopiero od niedawna dostaję więcej kasy). Mam w sobie pragnienie, żeby wydać te pieniądze na rzeczy, które będą mi sprawiać radość na bieżąco...
Po drugie, właśnie ci rodzice. Po 18 nie będę mógł się wynieść z domu, zacząłbym brać hormony - jakbym zrobił tak, jak chciałem cały czas - przed klasą maturalną, czyli klasa maturalna byłaby skupiona na cyrkach, bo już w domu jest źle, a potem to by dopiero było. I po prostu boję się, że to może wpłynąć na moje podejście do nauki, bo wcześniej kłótnie bardzo na mnie oddziaływały, a klasa maturalna to będzie jednak ważny rok. Trzecia kwestia to, że jestem bardzo nieuporządkowany, jest we mnie dużo nierozwiązanyh problemów, które nie mają nic wspólnego z transseksualizmem. I dopiero ostatnio zacząłem je bardziej rozumieć i skupiać się na ich rozwiązaniu. I pomyślałem - może lepiej najpierw uporządkować swoje życie, a dopiero potem w pełni wejść w tę dorosłość?

Oczywiście, że chciałbym brać hormony i wreszcie wyglądać jak MĘŻCZYZNA (bo teraz mam pasing powiedziałbym że 100 procent, ale jako 14letni chłopiec...). Czuję, że tracę całą swoją młodość, że odstaję od rówieśników, bo wyglądam jak dzieciak. I że te hormony wreszcie dałyby mi wolność w wyrażaniu siebie. Wyglądałbym dojrzalej i wreszcie ten wygląd pasowałby do osobowości, którą na razie duszę w sobie, bo przez wygląd często czuję się jak chłopiec. A z drugiej strony mówię sobie, że żeby wejść w następny etap, trzeba w pełni zamknąć ten poprzedni, a czuję, że właśnie musiałbym włożyć w siebie dużo pracy, żeby to zrobić. Pojawia się alternatywa, żeby zaczać brać hormony po maturze, przed pójściem do liceum, gdzie dostawałbym pieniądze od rodziców na dalszą naukę, ale jednocześnie widziałbym ich baaaardzo okazjonalnie.

Piszę, bo chciałbym usłyszeć kogoś opinię, bo jak tak myślę sam do siebie, chyba nie daje mi to pełnej pewności.. Oczywiście nikt za mnie nie zdecyduje, ale dużo by dla mnie znaczyło, gdybym poczytał, co sądzicie.
Dzięki za przeczytanie.

[Transformer]

Ja już od najmłodszych lat wiedziałem że nie jestem dziewczynką, tst biorę od 15 r.ż (i też mam 17 lat).

A jeśli chodzi o Twoją sprawę to może zacznij gdzieś pracować? Chociażby w domu(wypelnianie ankiet itp),można znaleźć oferty na olx, dzieki temu miałbyś pieniądze w razie gdybyś tamtych nie dostał do ręki. Rozpoczecie terapi to kolo 1000zł (badania zlecane przez Libera+recepta+sama wizyta z badaniami).

Ja to nie czekałem z tranzycją, ale moi rodzice pozwolili na nią. Skoro mówisz że to wszystko mogłoby źle wpłynąć na twoją edukację a zalezy ci na niej to może rzeczywiście warto zaczekać...

[Mr. X]

[Armand]

Ja jestem stara d. i nie wiedziałem długo, że w ogóle istnieje coś takiego jak transpłciowy mężczyzna, a już niebinarność to zapomnij. Ale abstrahując od tranzycji i transpłciowości to gdybym wiedział jak w dorosłym życiu jest ch**owo z kasą, to bym od dzieciaka oszczędzał każdy grosz z urodzin, żeby mieć wiecej kasy teraz. (Tak naprawdę to nie byłoby to możliwe, bo byliśmy biedni i musiałem sobie z tej kasy spodnie kupować, żeby mieć co na [terefere] włożyc).

[Sven]

Wiesz, nie tylko nas dotyka mało dojrzały wygląd... Są mężczyźni cis o mało męskim czy dojrzałym wyglądzie i jakoś sobie z tym radzą. Rozejrzyj się dookoła, poszukaj W moim doświadczeniu, na postrzeganie wieku też duży wpływ ma ubiór i sposób bycia.

Wiesz, akurat w przypadku k/m czas nie goni. Będziesz miał efekty później, ale będą. Kwestia jak się na to zapatrujesz. Natomiast... pod żadnym pozorem nie przerywaj nauki w liceum. Oblej maturę, powtórz ją biorąc gap year, ale nie przerywaj nauki w liceum. Potem jest ciężko wrócić do szkoły jak już zaczniesz pracować, szczególnie przy niewspierającej rodzinie.

Może rzeczywiście Robacha byłaby dobrym pomysłem, skoro i tak musisz poczekać do 18 i być może do po maturze...

Co do pytania kiedy... ja się skapnąłem dopiero na studiach (na początku), ale że tak powiem było to płynne przejście, wcześniej kombinowałem z niebinarnością itp. gdzieś od początku dojrzewania. Teraz (późniejsze lata studiów) dopiero wychodzę z byciem trans do grupy szerszej niż znajomi i rodzina.

Co do własnego dojrzewania, to uważam, że udało mi się go trochę złapać na studiach. Mam męski zawód, na studiach są sami faceci, a faceci dojrzewają powoli Tak o parę lat za późno, ale trudno, było tak samo fajnie Kwestia też jest trochę taka, że w szkole średniej nie byłem zbyt wyluzowany, denerwowałem się wszystkim tak, że w końcu dostałem wrzodówki i regularnych migren. Także pewnie nawet mając po temu warunki, nie szalałbym, nie pozwoliłbym sobie na wygłupy, dobrą zabawę. Znam innych ludzi, którzy mają podobne doświadczenia, na studiach można odkryć siebie, świat na nowo. Więc nie jest to tylko Twój problem. Naprawdę dużo ludzi ma podobnie. Przez czy bycie niewyluzowanym, fobię społeczną, czy przez marne towarzystwo w szkole średniej, czy przez rodzinę, czy przez kłopoty materialne. Ba, są i tacy, co mają luz dopiero po ukończeniu studiów i żyjąc na własny rachunek.

Wiesz, nie tylko nas dotyka mało dojrzały wygląd... Są mężczyźni cis o mało męskim czy dojrzałym wyglądzie i jakoś sobie z tym radzą. Rozejrzyj się dookoła, poszukaj W moim doświadczeniu, na postrzeganie wieku też duży wpływ ma ubiór i sposób bycia.

Wiesz, akurat w przypadku k/m czas nie goni. Będziesz miał efekty później, ale będą. Kwestia jak się na to zapatrujesz. Natomiast... pod żadnym pozorem nie przerywaj nauki w liceum. Oblej maturę, powtórz ją biorąc gap year, ale nie przerywaj nauki w liceum. Potem jest ciężko wrócić do szkoły jak już zaczniesz pracować, szczególnie przy niewspierającej rodzinie.

Może rzeczywiście Robacha byłaby dobrym pomysłem, skoro i tak musisz poczekać do 18 i być może do po maturze...

Co do pytania kiedy... ja się skapnąłem dopiero na studiach (na początku), ale że tak powiem było to płynne przejście, wcześniej kombinowałem z niebinarnością itp. gdzieś od początku dojrzewania. Teraz (późniejsze lata studiów) dopiero wychodzę z byciem trans do grupy szerszej niż znajomi i rodzina.

Co do własnego dojrzewania, to uważam, że udało mi się go trochę złapać na studiach. Mam męski zawód, na studiach są sami faceci, a faceci dojrzewają powoli Tak o parę lat za późno, ale trudno, było tak samo fajnie Kwestia też jest trochę taka, że w szkole średniej nie byłem zbyt wyluzowany, denerwowałem się wszystkim tak, że w końcu dostałem wrzodówki i regularnych migren. Także pewnie nawet mając po temu warunki, nie szalałbym, nie pozwoliłbym sobie na wygłupy, dobrą zabawę. Znam innych ludzi, którzy mają podobne doświadczenia, na studiach można odkryć siebie, świat na nowo. Więc nie jest to tylko Twój problem. Naprawdę dużo ludzi ma podobnie. Przez czy bycie niewyluzowanym, fobię społeczną, czy przez marne towarzystwo w szkole średniej, czy przez rodzinę, czy przez kłopoty materialne. Ba, są i tacy, co mają luz dopiero po ukończeniu studiów i żyjąc na własny rachunek.

[wendigo]