[Rori]

Nie jestem przekonany co do tego aby o tym pisać, długo się zbierałem z tym i nadal mam wątpliwości, ponieważ, nie wiem, że powinienem...może po prostu powinienem poszukać sam, przeglądając forum... mniejsza... już piszę to powiem...
Już od... bardzo dawna czuję się w pewnym sensie zagubiony. Pierwsze wątpliwości... zaczęły się już w gimnazjum, ale uznałem to za najzwyklejsze w świecie objawy dojrzewania i odnajdywania się w tym kim się jest, niestety do dziś nie jestem pewien odpowiedzi, a zaraz będę miał 21 lat...
Przechodząc do sedna... od... bodajże roku lub dwóch lat, uznałem się jako osobę nonbinarną, tylko dlatego iż chciałem mieć już konkretną odpowiedź, potrzebowałem po prostu określenia tego kim właściwie jestem, bo poza tym iż jestem biseksualny(i panromantyczny), nie wiedziałem nic.
W gimnazjum zacząłem zauważać iż posługuję się w myślach formą męską, a pisanie czegokolwiek jest dla mnie wygodniejsze, również w tej formie, jednak nie przechodziło mi to z kolei przez gardło, nigdy, ciężko mi czasem nawet teraz, zakładam iż ma to związek z tym, co widzę w lustrze... co nigdy mi się nie podobało
Mam wrażenie, że wszystko piszę bardzo chaotycznie, przepraszam... stresuję się, a nie będę się bawić w korektę tak szczerze, gdyż wtedy po prostu wszystko usunę...
W wieku licealnym, zacząłem się ubierać, jak tak zwana chłopczyca, unikałem po prostu ubrań określających konkretnie moją płeć biologiczną i nadal tak robię, choć już mniej
i właśnie tu zacząłem się gubić, gdyż w pewnym momencie przestało mi to tak przeszkadzać, np moim typowym ubiorem, są czarne rajstopy na które nakładam spodenki i luźna z reguły męska bluza... jest to już po prostu kwestia przyzwyczajenia? Jednak... jeżeli tak... to czemu patrząc w lustro nadal odczuwam spore obrzydzenie, jednak nie chodzi o całego mnie... choć trochę tak... no i właśnie tak jest zawsze... raz mówię, że jest okej, a za chwilę aż mnie mdli jak tylko zerknę w lustro... naprawdę mnie już to męczy, gdyż ten stan trwa już minimum trzy lata...
Nadal mam wątpliwości, czy powinienem to pisać... jednak... naprawdę, nie mam już czasem sił i ciężko mi wytrzymać z samym sobą... to mnie wykańcza...

[Freja]

Hej

Oprócz funkcji informacyjnej forum pełni też rolę miejsca, gdzie się można spokojnie wygadać.

A co do pomieszania z poplątaniem, to akurat doskonale rozumiem i wiele osób stąd przechodziło ten etap

[Rori]

Chciałbym wiedzieć, jak sobie z tym poradzić...

[Ada75]

Konwenanse ubraniowe nie czynią kobieta, ani mężczyzną. Na ten przykład niech posłuży cała armia mężczyzn uprawiających onegdaj crossdressing a obecnie z niego "wyleczonych". Żaden z nich nie wiązał ubioru z płcią odczuwalną.

Co do mówienia w formie właściwej do odczuć, to też miałam takie bloki.

Konwenanse ubraniowe nie czynią kobieta, ani mężczyzną. Na ten przykład niech posłuży cała armia mężczyzn uprawiających onegdaj crossdressing a obecnie z niego "wyleczonych". Żaden z nich nie wiązał ubioru z płcią odczuwalną.

Co do mówienia w formie właściwej do odczuć, to też miałam takie bloki.

[wendigo]

[Bandito]

Też tak mam, że ciężko mi wymawiać męskie zaimki. Pamiętaj też, że ubiór i jak siebie prezentujemy nie są w 100% wyznacznikiem tego jakiej jesteśmy płci. Przestań patrzeć na walory estetyczne, a raczej zapytaj siebie 1. Czy lubię swoje ciało? (części przypisywane do płci przeciwnej) Jakie partie mojego ciała szczególnie wywołują u mnie obrzydzenie/nienawiść (czy jakkolwiek chcesz to nazwać) Czy w momencie gdy zacząłeś kwestionować swoją tożsamość zmieniły się twoje stosunki z miesiączką? 2. Czy lubię jak jestem odbierany w społeczeństwie? Jakie role, i stereotypy są mi przypisywane? Czy lubię żeńskie imię i zaimki?
(Bo zakładam, że biologię masz żeńską? Z tego co wyczytałem)

Bo wydaje mi się, że to są ważne czynniki, a szczególnie by podejść do tego na spokojnie. Jeżeli nie chcesz przechodzić korekty, to też - nigdzie Ci się raczej nie spieszy. My, ludzie, lubimy się szufladkować, nie lubimy stać pod znakiem zapytania, więc twoje zachowanie wydaje mi się naturalne.

[Sven]

Ale co w tym wyglądzie jest nie tak?

Z opisu rozumiem, że chcesz żeby ludzie widzieli w Tobie niebinarną osobę? A nie dziewczynę? A może chcesz, żeby widzieli w Tobie chłopaka?

Ale co w tym wyglądzie jest nie tak?

Z opisu rozumiem, że chcesz żeby ludzie widzieli w Tobie niebinarną osobę? A nie dziewczynę? A może chcesz, żeby widzieli w Tobie chłopaka?

[Rori]

[Sven]

Hmmm i jak by tu rozplątać ten bałagan?

Hmmm i jak by tu rozplątać ten bałagan?

[Rori]

[Sven]

Skoro o rolę kury domowej chodzi, może lepiej by było zmienić środowisko niż płeć? To dosyć skrajne stereotypy. Mieszkasz na wsi czy w mieście - małym, dużym?

Problem z tożsamością płci możesz mieć swoją drogą, ale rozsądniej by było najpierw zmienić środowisko na takie, które wspiera niezależność kobiet, a dopiero potem iść w tranzycję, szczególnie jeżeli chodzi o jej medyczne elementy, które są nieodwracalne. Wtedy, nawet jeżeli jesteś gdzieś na spektrum transpłciowości, Twoje potrzeby mogą okazać się mniejsze i np możesz się okazać biseksualistką, która lubi nosić spodnie i nie interesuje się sprzątaniem i gotowaniem.

Skoro o rolę kury domowej chodzi, może lepiej by było zmienić środowisko niż płeć? To dosyć skrajne stereotypy. Mieszkasz na wsi czy w mieście - małym, dużym?

Problem z tożsamością płci możesz mieć swoją drogą, ale rozsądniej by było najpierw zmienić środowisko na takie, które wspiera niezależność kobiet, a dopiero potem iść w tranzycję, szczególnie jeżeli chodzi o jej medyczne elementy, które są nieodwracalne. Wtedy, nawet jeżeli jesteś gdzieś na spektrum transpłciowości, Twoje potrzeby mogą okazać się mniejsze i np możesz się okazać biseksualistką, która lubi nosić spodnie i nie interesuje się sprzątaniem i gotowaniem.

[Rori]

[Maerno]

Wyobraź sobie, że musisz do końca życia żyć jak kobieta. Nie jakaś super-stereotypowo-kobieca-kobieta, taka zwykła. Byłbyś szczęśliwy?
Jeśli nie, czy byłbyś szczęśliwy jako zwykły mężczyzna (nie super-stereotypowy-macho)?

Gdyby ktoś Ci powiedział, żebyś dał spokój, bo wyolbrzymiasz i masz fanaberie, byłbyś w stanie mu uwierzyć?

[Rori]

[Ben1992]

Pozostaje wybrać się do psychologa, masz za duży mętlik w głowie.

[Sven]

Cytat:

wyolbrzymiam, lub to moje fanaberie...

Od razu fanaberie... czasami psychologia płata nam figle i to nie są fanaberie, to zupełnie normalne. Jesteśmy też ludźmi i potrzebujemy wyrażać różne rzeczy. To też jest normalne.

Z tego, co mówisz wynika, że czujesz się niebinarnie.

Ale... myślisz, że co oprócz identyfikowania się w ten sposób przyniosłoby Ci zadowolenie? Może potrzebujesz jakiejś społecznej tranzycji na przykład? Comingoutu? Zmian w ekspresji? Takiej ogólnej, może zachowujesz się mniej męsko lub bardziej kobieco niż by Ci odpowiadało? Zmiany imienia? Może chcesz spłaszczać biust, skoro Ci przeszkadza?

Oprócz tego, odnoszę wrażenie, że albo boisz się bycia niebinarnym albo masz na tym punkcie coś pokroju wyrzutów sumienia lub poczucia, że jest w tym coś złego, w byciu nb. Mam rację? Czego się boisz? Co jest złego w niebinarności lub sposobie w jaki chcesz ją wyrażać?

Cytat:

wyolbrzymiam, lub to moje fanaberie...

Od razu fanaberie... czasami psychologia płata nam figle i to nie są fanaberie, to zupełnie normalne. Jesteśmy też ludźmi i potrzebujemy wyrażać różne rzeczy. To też jest normalne.

Z tego, co mówisz wynika, że czujesz się niebinarnie.

Ale... myślisz, że co oprócz identyfikowania się w ten sposób przyniosłoby Ci zadowolenie? Może potrzebujesz jakiejś społecznej tranzycji na przykład? Comingoutu? Zmian w ekspresji? Takiej ogólnej, może zachowujesz się mniej męsko lub bardziej kobieco niż by Ci odpowiadało? Zmiany imienia? Może chcesz spłaszczać biust, skoro Ci przeszkadza?

Oprócz tego, odnoszę wrażenie, że albo boisz się bycia niebinarnym albo masz na tym punkcie coś pokroju wyrzutów sumienia lub poczucia, że jest w tym coś złego, w byciu nb. Mam rację? Czego się boisz? Co jest złego w niebinarności lub sposobie w jaki chcesz ją wyrażać?

[Rori]

[Maerno]

Rori, rozumiem Cię. Ale nie wiem, jak mogę pomóc

[Sven]

To może w tym strachu leży przyczyna niezdecydowania?

Co do spłaszczania klatki piersiowej, to chyba nie jest takie trudne? Spłaszczak od biedy można i samemu zrobić, a można też kupić specjalny.

To może w tym strachu leży przyczyna niezdecydowania?

Co do spłaszczania klatki piersiowej, to chyba nie jest takie trudne? Spłaszczak od biedy można i samemu zrobić, a można też kupić specjalny.

[Rori]

Maenro nic nie szkodzi... jestem raczej przyzwyczajony, że z moimi problemami... mało kto jest w stanie mi pomóc..

[Sven]

Możesz najpierw spłaszczać się trochę a potem bardziej, to nie zauważy Pomyśli, że chudniesz . Poza tym możesz dodać do średniego spłaszczenia luźny tshirt/koszule/bluze/kilka na raz i voila. Oprócz tego, polecam stanik sportowy. Możesz twierdzić, że dla wygody

Możesz najpierw spłaszczać się trochę a potem bardziej, to nie zauważy Pomyśli, że chudniesz . Poza tym możesz dodać do średniego spłaszczenia luźny tshirt/koszule/bluze/kilka na raz i voila. Oprócz tego, polecam stanik sportowy. Możesz twierdzić, że dla wygody

[Rori]

[Sven]

Ale najpierw się chudnie w cyckach

Ale najpierw się chudnie w cyckach

[Rori]

[annamr]

Witaj mam 43 lata i jestem m/k 12 lat temu zrezygnowałam ze wzgledow finansowych z leczenia. Powiedzialam sobie ze sobie poradzę, zostane w męskiej formie i dam rade. Wynik taki ze poradziłam i zapanowałam nad gestami i wizerunkiem zewnętrznym. Z modulacja glosu który tkwi w glowie nadal mam problem musze się nadal skoncentrować i ciagle mi to nie wychodzi posiadanie męskiego glosu i ciagle walcze by wpasować się w srodowisko. Najwiekszy problem to TO SPOSOB MYSLENIA Każdy kontakt z ludzmi to walka z kontrolowaniem wypowiedzi i myśli, jak się wyslawiac reagować by cie akceptowano. Dzis pisze ze jakos to będzie i sobie poradzisz weźmiesz tabletke i będzie ok może psycholog poradzi. Niestety nie mój drogi nie ma takiego lekarstwa nikt takiego nie wymyslil na zmiane plci psychicznej. Nie zapanujesz nad niczym ze zmeczenia sobą uciekniesz albo w akohol albo w narkotyki i do tego depresja taka ze będziesz miał dzień po dniu coraz bardziej dość i dość i znajdziesz się na moim miejscu i pomyślisz (to o mnie co ja najgorszego zrobiłam zmarnowałam cale swoje zycie ) Uwierz mi nie będzie lepiej jedynie co rok coraz gorzej
Co ja bym zrobila na twoim miejscu poszłabym się zdiagnozować na początek do psychologa bej zadnych planow Nastepnie poszłabym do mamy i z nia porozmawiala na ten temat. Może być zla wsciekla zagubiona ale jako matka wiem ze zawsze az do śmierci będzie cie kochac. Będzie rozpaczala i przezywala twój problem zazem z toba będzie miała te same obawy co ty ale podola tylko musisz jej powiedzieć ze ja rozumiesz i będziecie zazem się w tym wspierać i bronic nawzajem. Ja tego nie zrobiłam i z perspektywy czasu bardzo zaluje ze bylam i jestem tchórzem. Moja matka była bardzo zlozona osoba ale zawsze mi wszystko wybaczaka jak to matka