[Wolf00]

Otóż ten mały problem polega na nie radzeniu sobie ze wszystkim, a szczególnie z kontaktami społecznymi. Cała ta 'zazdrość' do wszystkich męskiego rodzaju płci czyli dużego wzrostu i tej mutacji (mam w wieku za niedługo 15 niestety jedyne 152cm wzrostu). Do rozpoczęcia korekty no jeszcze parę lat, a mój stan psychiczny jest zniszczony całą tą zazdrością i braku jakichkolwiek znajomych. Całą sytuację próbuje przeżyć będąc ciągle w swoim świecie fantazji i marzeń, ale długo tak nie pociagnę. Może coś jeszcze o moim przekonaniu, że jestem transem. Całe dzieciństwo pamiętam całe z chłopakami, zabawy typowo pod chłopaków (wiem, że to nic nie udowadnia) całe zachowania właśnie typowo podkreślane jako te wyłącznie tej płci. Koledzy uważali mnie jako tego swojego należącego do nich. Ogólnie ubiór i zainteresowanie, które do teraz jest do tej grupy. Więc jak sobie z tym radzić i przetrwać macie jakieś sposoby? A i ogólnie prawdopodobnie jestem k/m

[wendigo]

Poza fantazją to ciężko... ja w sumie chyba tylko tak dociągnąłem No potem zacząłem nawiązywać znajomości ale tylko przez internet (ale to już dużo!) Z zazdrością nie poradziłem sobie do końca do tej pory, ale po prostu teraz już mniej o tym myślę, bo mimo wzrostu (Ty jeszcze rośniesz, ja jestem dwa razy starszy i ledwie kilka cm wyższy ) wtapiam się w tą grupę facetów więc mniej już te różnice widać.

[Hjalmar]

W naszym wypadku stężenie [terefere] jest odwrotnie proporcjonalne do wzrostu. Wiadomo, jak się jest drobiazgiem, to i zarąbistość musi się zmieścić na o wiele mniejszej przestrzeni, nie? ale jeszcze możesz urosnąć, ja raczej nie i wcale mi na tym nie zależy! To takie egoistyczne, patrzeć na ludzi z góry, a z dołu masz też wygodniej, by im przywalić w szczenę.
Co do sposobów - mi się na lata udało kompletnie zniszczyć jakiekolwiek "Ja", nie polecam.

[Lagertha]

[Charlie]

Też byłem zazdrosny, wciąż trochę jestem, nie ukrywam. Miałem przyjaciela, którego zraniłem przez tę zazdrość. To samo zrobiłem, gdy miałem dziewczynę - miałem manię, że jestem innym, że jestem niepełen, nie mogę zaoferować jej tego co inni. I skończyło się w obu przypadkach tak samo: obie relacje popsuły się bardzo mocno.

Pomogło mi za to skupianie się na moich dobrych stronach - idę na studia medyczne, spełniając marzenie, staram się pomagać innym, ale chyba najbardziej pomogły mi ćwiczenia i skupienie się na nauce. Dopiero teraz zaczynam myśleć o terapii

Czyli krótko mówiąc, walcz z tym, bo to rujnuje życie, nasza zazdrość o innych jest niesamowicie destrukcyjna. A fantazje spowodują, że każde zderzenie z rzeczywistością będzie znacznie bardziej odczuwalne.

Pozdrawiam

[Wolf00]

Ok. przyznam, że dzięki wam jakoś mi się poprawiło, a nawet pojawił się u mnie uśmiech na twarzy dzięki wam wszystkim spróbuję teraz inaczej podejść.

[Iryd]

Tak za duzo fantazowania szkodzi bo potem świat realny sie miesza z wyobraźnią. Mi pomaga zajęcie sie czyms tak na maxa zeby wrecz zapomniec o swiecie dookoła bo niestety od siedzenia i marzeń nic sie nie stanie a tylkk depresji mozna sie nabawić.

[Mr. X]

Też mam problemy z zazdrością i doskonale Cie rozumiem,jednak w kontaktach społecznych nie musisz się trzymać aż tak zasad "samce z samcami" zawsze możesz spróbować zaprzyjaźnić się z dziewczynami tzn nie wiem w jak dużym mieście mieszkasz ale w tych większych często można spotkać nie-babskie dziewczyny które nie będą nadawać 24h o nowej kolekcji torebek.
Fantazjowanie raczej zawsze kończy się tak samo czyli zatarciem granicy między życiem realnym a fantazją co w efekcie sprawia ze robimy się jeszcze bardziej aspołeczni.
Jeśli lubisz gry komputerowe to polecam gry typu lol bo tam po paru grach masz już kilku kolegów którzy chętnie pogadają na skype,nie jest to może normalne spotkanie twarzą w twarz ale można pogadać o męskich rzeczach i po dłuższej znajomości poczuć przynależność do grupy takie tam porady z czasów kiedy miałem 15 lat