[eulalia]

Witam Was Wszystkich Mam na imię Karolina od 2 lat jestem już sobą mam zmienione dokumenty tylko jeszcze ta wisienka że tak powiem w postaci operacji SRS którą właśnie mam przejść w te wakacje Mam do Was takie pytanie dość ważne dla mnie. Powiedzcie mi co byście zrobiły na moim miejscu Od miesiąca mam chłopaka jest wszystko dobrze nawet wspaniale fakt on nic o mnie nie wie i się nie dowie cóż tak chcę jestem młoda bo mam 19 lat dopiero i to co było wcześniej wymazałam i przekreśliłam rodzina to zaakceptowała w 100 % Chodzi mi o to że on jest w moim wieku i tak planowałam iść z nim razem do liceum dla dorosłych ale mam straszny lęk że będę w klasie z osobami z mojej byłej szkoły fakt nie widzieli mnie 2 lata i na mieście nikt mnie nie poznaje nawet moja rodzina jest w szoku do tej pory że ja tak wyglądam po prostu niczym się nie odróżniam od genetycznych kobiet z wyglądu I właśnie mam straszny lęk przed tym że mogę z kimś kto znał moje poprzednie "wcielenie" chodzić do klasy .Szczerze nie boję się jakoś strasznie bo to jest na prawdę dość mało prawdopodobne ale jednak taki lęk mały mam. I właśnie powiedzcie mi czy poszły byście do tej samej szkoły ze swoim chłopakiem czy poszły do innego liceum ? fakt zawsze istnieje prawdopodobieństwo że będę z kimś z byłej klasy w nowej szkole Z góry dziękuję za odpowiedz Pozdrawiam Karolina

[Lagertha]

Szczerze? Ja bym poszła do innego liceum. Jesteś młoda jeszcze, z związkami różnie bywa. Piszesz że twój chłopak o tobie mnie wie.. A jeżeli sie roztaniecie, to co będziesz robić? Zmieniać klasę, szkołę? Musisz mieć tego świadomość, że różnie może się to potoczyć.. Życie. Więc ja bym na twoim miejscu nie szła do tej samej szkoły/klasy.

Szczerze? Ja bym poszła do innego liceum. Jesteś młoda jeszcze, z związkami różnie bywa. Piszesz że twój chłopak o tobie mnie wie.. A jeżeli sie roztaniecie, to co będziesz robić? Zmieniać klasę, szkołę? Musisz mieć tego świadomość, że różnie może się to potoczyć.. Życie. Więc ja bym na twoim miejscu nie szła do tej samej szkoły/klasy.

[wendigo]

Wprawdzie pytasz dziewczyn ale odpowiem, że zgadzam się z Lagerthą. Jeśli naprawdę nie chcesz żeby chłopak się dowiedział (choć moim zdaniem nigdy nie będziesz mieć 100% pewności że się nie dowie... dlatego bym tego nie zatajał, ale Twoja sprawa), to lepiej iść do innej szkoły.

[redorov]

[Misiek]

Nawet jakbyś nie była trans, to ja prawdę mówiąc nie szedł bym do tej samej klasy ze swoim chłopakiem/dziewczyną. Co za dużo to niezdrowo. :-P Swoją własną przestrzeń i znajomych, niezależnie od partnera też trzeba mieć.
Ale ja nie jestem ekspertem w związkach :-P

A poza tym jeśli ma Ci to spędzać sen z oczu, że ktoś Cię jednak rozpozna, że może po nazwisku, że coś ktoś się domyśli (choć to mogą być tylko paranoje w naszych głowach) to jak masz możliwość, idź gdzie indziej. Dla własnego spokoju.

p.s. Co prawda trochę nie w temacie, ale ja bym chyba nie dał rady ukrywać mojej transowej cząstki przed kimś tak bliskim. Chociaż...niektórzy transi po tranzyji chyba w ogóle nie identyfikują się jako trans...czy jak to jest?
Nie zamęczysz się tak? Nie chciała byś mu opowiedzieć swojej historii? Sorki, offtopuję, ale no kurcze jakoś mi się to nie mieści w głowie.

[wendigo]

[JurekB]

[Alpaka]

[Misiek]

[JurekB]

[Lagertha]

[JurekB]

[wendigo]

[Alpaka]

[redorov]

[JurekB]

[wendigo]

Ale też bez przesady... trudności w siedzeniu to można mieć i dlatego że się ma hemoroidy albo się właśnie miało zatwardzenie albo bo się krzywo spało i plecy trochę bolą. Też miałem akurat przez pewien czas trudności z siedzeniem po SRS ale mimo tego raczej też bym mógł przyznać, że dla mnie to nie była ciężka operacja (oczywiście nie jestem m/k ale no trudno też powiedzieć czyja rekonwalescencja jest trudniejsza). Dlatego moim zdaniem nie tylko takie rzeczy stanowią o tym czy operację można uznać za ciężką czy nie. A w ogóle to pewnie bardzo indywidualna sprawa i jeśli chodzi o faktyczny przebieg i jeśli chodzi o własne odczucia co do tego.

[southener]

Pracuje z emka ktora przeszla SRS i po 2 miesiacach wrocila do pracy. Charakter pracy jest taki ze trzeba sporo chodzic, wiekszosc czasu spedza sie w pozycji stojacej, czasami potrzeba troche sily fizycznej. Jakichs wielkich ciezarow sie nie podnosi ale nie jest to takze siedzenie za biurkiem. Sam bylem zdziwiony ze ta znajoma tak szybko wrocila z chorobowego bo jak szla na ta operacje to myslalem ze nie bedzie jej w pracy co najmniej przez pol roku. Sugerowalem sie opowiadaniami dziewczyn ktore przechodzily operacje w Tajlandii. Znajoma z pracy operacje robila w Europie.