[snookie]

Witam, nie wiem czy mogę to tutaj wstawić bo jestem nowa na forum, jeśli nie to przepraszam chcę jedynie zasięgnąć porady. Jestem dosyć młodą dziewczyną, od dziecka zachowywałam się jakoś inaczej. Nie lubiłam lalek, lecz samochodziki, sukienki i wszystkie damskie ciuchy mi się nie podobały. Zazdrościłam chłopakom tego że mogą się tak fajnie ubierać, wyglądają jak mężczyźni. Nakładając makijaż lub ubierając się dziewczęco czułam się jak klaun. Z jednej strony chciałam wyglądać jak inne dziewczyny ale czułam że to nie jestem ja. Z dziewczynami nie potrafię się dogadać, pogaduchy o paznokciach i filmach romantycznych są nie dla mnie, natomiast z chłopakami nie mam takiego problemu. Ostatnio natknęłam się na filmik przedstawiający zmianę osoby transpłciowej i zaczęłam się zastanawiać czy przypadkiem nie należę do takich osób, doszłam do wniosku że chyba to dotyczy i mnie. Kolejny problem jaki się pojawia to nastawienie moich rodziców. Uważają mnie za smarkacza który na każdym kroku popełnia błędy, a transwestytyzm to jakaś chora rzecz. Gdybym im o tym powiedziała to najprawdopodobniej by mnie wyśmiali lub wyrzucili z domu. Pochodzę z małego miasteczka więc i inni mogliby się do tego przyczepić. Jako wisienkę na torcie dodam, iż jestem heteroseksualna i mam chłopaka. Nie wiem już o co chodzi i co z tym zrobić. Co o tym sądzicie?

Dodałam do użytkowników. /Freja

[Nina8536]

Cześć Snookie,
Spokojnie, potrzebujesz czasu, potrzebujesz wielu "sesji" ze sobą, aby lepiej się poznać i dojść do tego kim naprawdę jesteś.
Raczej nastawiaj się na miesiące niż na tygodnie.
Nie radziłabym również aby od razu poruszyć "wszystkich świętych", w tym mamę i tatę.
Pomożemy jak możemy.

Cześć Snookie,
Spokojnie, potrzebujesz czasu, potrzebujesz wielu "sesji" ze sobą, aby lepiej się poznać i dojść do tego kim naprawdę jesteś.
Raczej nastawiaj się na miesiące niż na tygodnie.
Nie radziłabym również aby od razu poruszyć "wszystkich świętych", w tym mamę i tatę.
Pomożemy jak możemy.

[Ada75]

snookie, orientacja seksualna nie ma tu nic do rzeczy. Sporo osób transseksualnych jest na początku orientacji homo. (wobec płci odczuwalnej) Często uświadamiają sobie, że właściwie to z fiksacji na punkcie ciała, które chciały by posiadać. Czasem ta orientacja zostaje, czasem ewoluuje w stronę bi lub hetero. Jak widzisz to żaden argument.

Jednocześnie nie czynią osobą transseksualną same zainteresowania i preferencje co do towarzystwa. Potrzeba tu ciut więcej, czegoś co nauka nazywa dysforią. Poczytasz o tym na forum i w Internecie.

snookie, orientacja seksualna nie ma tu nic do rzeczy. Sporo osób transseksualnych jest na początku orientacji homo. (wobec płci odczuwalnej) Często uświadamiają sobie, że właściwie to z fiksacji na punkcie ciała, które chciały by posiadać. Czasem ta orientacja zostaje, czasem ewoluuje w stronę bi lub hetero. Jak widzisz to żaden argument.

Jednocześnie nie czynią osobą transseksualną same zainteresowania i preferencje co do towarzystwa. Potrzeba tu ciut więcej, czegoś co nauka nazywa dysforią. Poczytasz o tym na forum i w Internecie.

[snookie]

Jeśli o to chodzi to takową rzecz posiadam

[kicur]

A gdyby się okazało, że jesteś trans, to co by to oznaczało dla Ciebie/co postanowiłabyś z tym zrobić?

[snookie]

Gdyby się okazało że jestem trans chciałabym oczywiście zmienić płeć. Osobiście nie mam żadnego problemu z tym i nie chcę być nieszczęśliwa przez to kim jestem. Dla mnie liczy się moje szczęście, lecz osoby trzecie by wywarły na mnie również wpływ z racji tego że jestem dosyć emocjonalną osobą, a ten temat jest nieco intymny dla mnie. Także mogłabym się podłamać nie przez to że jestem osobą transseksualną a przez opinię innych. Choć i tak bym z tego nie zrezygnowała.

[snookie]

Owszem rozterki były, ale uznawałam to za przejściowe związane z szybszym dojrzewaniem. Swoich piersi nie lubię i szczerze już będąc dzieckiem chciałam wyglądać jak mężczyzna, lecz wtedy również nie dopuszczałam do siebie tej myśli i uznałam to za dziecięce wybryki. A jeśli to miałoby sprawić że będę czuć się szczęśliwa to chciałabym.

[kicur]

Co do orientacji seksualnej: odpowiada Ci Twoja relacja z chłopakiem jako różnopłciowa? A może wolałabyś być jego chłopakiem niż dziewczyną?

Czujesz się bardziej komfortowo używając męskich form gramatycznych czy żeńskich? A może wszystko Ci jedno?

[snookie]

Szczerze nad tym się nie zastanawiałam, ale w chwili obecnej myślę że obydwie rzeczy są mi obojętne.

[Emilia]

Myślę że, na początek mogłabyś zacząć mówić o sobie jako on - niby błaha rzecz a pozwala Ci się wczuć w nową rolę. Mi to pomogło uporządkować swoje myśli i uczucia.
Powinnaś także przygotować sobie bilans strat i zysków. Co lubisz w byciu dziewczyną a co w życiu jako chłopak itp.

Cytat:

Owszem rozterki były, ale uznawałam to za przejściowe związane z szybszym dojrzewaniem.

Nie wiem jak u innych ale ja miałam identycznie. Możliwe że Ci to przejdzie ale jest na to mało szansa.

Odpowiedz sobie także na poniższe pytania, mi bardzo pomogły w dowiedzeniu się co ja naprawdę czuję i co chce od życia:
1. Czego najbardziej nienawidzisz w swoim życiu?
2. Czego najbardziej chcesz w swoim życiu?
3. Chcesz mieć genitalia przeciwnej płci?
4. Chcesz być postrzegana jako chłopak?
5. Budzisz się w ciele chłopaka. Co robisz?
6. Jak bardzo by ci przeszkadzało dalsze życie jako chłopak?
7. Wolisz żyć jako osoba przeciwnej płci przez 10 lat czy tak jak teraz przez lat 50?
8. Przez tranzycję stracisz chłopaka, znajomych a nawet psa. Nadal tego pragniesz?

I na koniec, dysforia musi trwać przez conajmniej 2 lata aby lekarz mógł przypisać hormony. Po za tym jako k/m nie musisz się aż tak bardzo śpieszyć z tranzycją tak jak osoby m/k. Więc masz sporo czasu by się zastanowić nad swoją przyszłością.

[snookie]

Odpowiedziałam na pytania i wszystko wskazuje na to że chciałabym być mężczyzną. Właściwie teraz nieco mi ułożyło.
Teraz pozostają problemy z akceptacją przez rodziców.

[Nina8536]

W ju es ej, już w szkole podstawowej, dzieci są uświadamiane, że mają prawo do szczęścia.
Oczywiście w PL nic podobnego nie wystepuje; tutaj masz tylko prawo płacić podatki a potem szybko umrzeć.

Dla mnie kryterium szczęścia jest najważniejsze; w pewnym momencie powiedziałam: dość, jestem najważniejsza, teraz robię wszystko tylko dla siebie a inni siedza i sobie grzecznie paczom

Każdy powinien znaleźć właśną drogę, pomyśleć czego chce najbardziej.

W ju es ej, już w szkole podstawowej, dzieci są uświadamiane, że mają prawo do szczęścia.
Oczywiście w PL nic podobnego nie wystepuje; tutaj masz tylko prawo płacić podatki a potem szybko umrzeć.

Dla mnie kryterium szczęścia jest najważniejsze; w pewnym momencie powiedziałam: dość, jestem najważniejsza, teraz robię wszystko tylko dla siebie a inni siedza i sobie grzecznie paczom

Każdy powinien znaleźć właśną drogę, pomyśleć czego chce najbardziej.

[Emilia]

snookie, spokojnie. Nie daj się ponieść emocjom, daj sobie trochę czasu na przemyślenie tego. Będziesz bardziej wiarygodna dla psychologa jeśli przez ponad 2 lata odczuwasz silną dysforię i większe przywiązanie do świata chłopców niż dziewcząt. Równie dobrze może się okazać że jesteś zwykłą chłopczycą.

A co do akceptacji przez rodziców:

[Ada75]

snookie, nie martw się rodzajnikami, zaimkami itp. Jeśli od urodzenia używałaś/łeś form żeńskich, to jesteś do nich przyzwyczajona/ny.

Spróbuj tu na forum pisać po męsku, to będzie nowe doświadczenie. Sprawdzisz jak się z tym czujesz.

snookie, nie martw się rodzajnikami, zaimkami itp. Jeśli od urodzenia używałaś/łeś form żeńskich, to jesteś do nich przyzwyczajona/ny.

Spróbuj tu na forum pisać po męsku, to będzie nowe doświadczenie. Sprawdzisz jak się z tym czujesz.

[kicur]

snookie, jeśli się nie czujesz nieszczęśliwa z powodu żeńskiej roli społecznej/ciała, to obawiam się, że możesz się nie stać szczęśliwsza, jak będą one męskie.

Również uważam, że dużo może Ci powiedzieć próba funkcjonowania w roli społecznej tutaj. Albo jeszcze lepiej w realu - z zaufanymi znajomymi.

[snookie]

Przez ostatnie dni gdy nie było mnie na forum dałem sobie czas na zastanowienie się i przemyślenie wszystkiego jeszcze raz i wywnioskowałem iż chciałbym być mężczyzną i wypowiadanie się w formie męskiej to dobry pomysł na początek. Lecz dalej nie wiem co zrobić z rodzicami.

[victor]

Niestety nic odkrywczego ci nie doradzę. Na razie nie szalej z mówieniem rodzicom, moim zdaniem lepiej trochę poczekać, niż powiedzieć za wcześnie. Najpierw poznaj siebie, nie obraź się, ale wydajesz się trochę zagubiony (co jest normalne), a co za tym idzie nie będziesz tak wiarygodny. Na początku pomyśl odkąd dokładnie masz dysforię, nie czujesz się dziewczyną, tego typu rzeczy. Lepiej mieć konkretne argumenty i twardo stać przy swoim. A rodziców delikatnie wybadaj, zobacz jaki mają stosunek do ts, spróbuj porozmawiać z nimi o tym, ale z neutralnym kontekstem, nie odnosząc się do siebie.

A z tym odkąd nie czujesz się dziewczyną, to niekoniecznie chodzi mi o to czym się bawiłeś jako dzieciak, ale odczucia towarzyszące ci w czasie dojrzewania, czy kiedy ktoś traktował cię jak kobietę, twój stosunek do swojego ciała.

[snookie]

Nigdy nie lubiłem jak ktoś traktował mnie jak kobietę, zawsze mnie to irytowało i smuciło, a moje ciało nie podoba mi się odkąd pamiętam. Może to zabrzmieć dziwnie ale moje narządy płciowe zawsze były dla mnie okropnym i nie pasującym elementem mojego ciała.