[enigman]

Cześć.. z tej strony POZORNIE wesoły, czarujący oraz niezwykle zdystansowany i żartobliwy chłopak. Jestem raczej wycofanym użytkownikiem forum. Zdecydowałem się napisać ten post, bo doszedłem do przepaści której już nie potrafię sam przeskoczyć.
Jestem już parę lat na hormonach, przeszedłem już mastektomię i histerektomię. Wtedy jeszcze mnie to cieszyło. Miałem nadzieję, że to zmieni moje życie, mój świat. Teraz stoję przed lustrem i brzydzę się sam sobą. Tym kim jestem. Mimo, że operacje wyszły bardzo dobrze to jednak z głowy nigdy nie wymarzę tego co przeżyłem i przeżywam. Nie mogę poradzić sobie ze swoją transseksualnością Od kiedy tylko pamiętam czułem się facetem. Zawsze byłem sam. Nie potrafiłem się dostosować, udawać. Starałem się, lecz wychodził z tego istny komizm. Nie mogę narzekać na brak zainteresowania, lecz ciągle tylko muszę każdego odpychać, bo przecież każdy i tak ucieknie jak się dowie. Nawet jeśli nie ucieknie to już na zawsze dostaniemy łatkę na czoło " on był kobietą" . Wiem, że powinno się cieszyć życiem i brać to co dostajemy, ale ja już do cholery nie potrafię. Każdego dnia budzę się z myślą, że ten dzień będzie tym ostatnim. Uciekam od ludzi, uciekam od samego siebie. Najbardziej dołuje mnie fakt, że wszędzie, ale to dosłownie wszędzie jest tylko seks. Laski same ciągną mnie do łóżka, a ja uciekam wymyślając co chwilę to nową wymówkę. Boję się komukolwiek o sobie powiedzieć. Boję się, że gdziekolwiek to wyjdzie. Może w tym momencie zabrzmię co najmniej zabawnie, ale zawsze słyszałem, że powinienem iśc na psychologię, bo z każdym potrafię rozmawiać i prawie każdemu potrafię pomóc. No i poszedłem. Na marne... Gdy na studiach wykładowca poruszy tematykę związaną z trans czy czymkolwiek pokrewnym to większość ludzi śmieszkuje ile wlezie i reaguje obrzydzeniem. Jestem naprawdę załamany tym co się dzieje i co mnie otacza.. Ciągle łudzę się że 3 operacja może coś zmienić, ale obawiam się, że to tylko złudzenia.. Bo nic nigdy nie będzie takie jak powinno być od zawsze.

Czy rzeczywiście jestem z tym wszystkim sam? Czy tylko w mojej głowie szaleją te demony?

Żeby więcej nie zanudzać i nie wylewać tych egzystencjalnych żali, napiszę tylko, że brakuje mi po prostu towarzystwa. Kogoś do pogadania, napicia się piwa czy cokolwiek. Jeżeli komuś również tego brakuje i chciałby nawiązać jakiś kontakt to będzie mi miło.
Jeżeli chodzi o mnie to jestem po 20, zajmuję się muzyką, piszę różne bzdety, uwielbiam naturę, dzikie podróże, sztukę i wszelkie szaleństwo. Z natury jestem silny, ale cholernie wrażliwy.

Ciau.

[wij]

[Ada75]

"Samotność to taka straszna trwoga
Ogarnia mnie przenika mnie"

A właściwie to dlaczego?
Dookoła ciebie jest pewnie bardzo dużo ludzi, jakiś odsetek z nich ma podobne zainteresowania i poglądy. Poza nimi są jeszcze ludzie w Internecie, choćby na tym forum. Jeśli podejdziesz do takich potencjalnych znajomości bez patrzenia na nie przez transową szybę powinno być ci łatwiej.

Wiem jak boli otaczająca nas wszechobecna transfobia, bo sama często jej doświadczam. Nauczyłam się jednak podchodzić do niej na zasadzie "Wybacz im Ojcze bo nie wiedzą co czynią". Nie skreślam zatem transfobów z grona swoich znajomych a zdarza mi się nawet co niektórych nawrócić, oczywiście tylko wtedy, gdy jest taka potrzeba. Nie dziwi mnie również psycholog homofob, zdarza się i taki w moim otoczeniu.

Szukanie związku przez seks wśród ludzi w twoim wieku jest naturalnym zjawiskiem.. Na twoim miejscu od początku znajomości deklarowała bym, że interesuje mnie on jedynie po bliższej znajomości.

Wyszedł post bagatelizujący twoje problemy, a nie chciałam by tak to zabrzmiało. Łączę się zatem w bulu i jako stara baba informuję cię, że przed tobą jeszcze wiele słonecznych dni. Przyjdą same, trzeba im tylko dać szansę pozytywnym podejściem.

Ach, na rozładowanie napięcia seksualnego ludzkość zna od wieków metody.

"Samotność to taka straszna trwoga
Ogarnia mnie przenika mnie"

A właściwie to dlaczego?
Dookoła ciebie jest pewnie bardzo dużo ludzi, jakiś odsetek z nich ma podobne zainteresowania i poglądy. Poza nimi są jeszcze ludzie w Internecie, choćby na tym forum. Jeśli podejdziesz do takich potencjalnych znajomości bez patrzenia na nie przez transową szybę powinno być ci łatwiej.

Wiem jak boli otaczająca nas wszechobecna transfobia, bo sama często jej doświadczam. Nauczyłam się jednak podchodzić do niej na zasadzie "Wybacz im Ojcze bo nie wiedzą co czynią". Nie skreślam zatem transfobów z grona swoich znajomych a zdarza mi się nawet co niektórych nawrócić, oczywiście tylko wtedy, gdy jest taka potrzeba. Nie dziwi mnie również psycholog homofob, zdarza się i taki w moim otoczeniu.

Szukanie związku przez seks wśród ludzi w twoim wieku jest naturalnym zjawiskiem.. Na twoim miejscu od początku znajomości deklarowała bym, że interesuje mnie on jedynie po bliższej znajomości.

Wyszedł post bagatelizujący twoje problemy, a nie chciałam by tak to zabrzmiało. Łączę się zatem w bulu i jako stara baba informuję cię, że przed tobą jeszcze wiele słonecznych dni. Przyjdą same, trzeba im tylko dać szansę pozytywnym podejściem.

Ach, na rozładowanie napięcia seksualnego ludzkość zna od wieków metody.

[enigman]

[Armand]

Moim zdaniem trwały związek rozwiąże problem. Mowisz, że Ci się dziewczyny do łóżka pchają. Może problem leży w dwóch rzeczach: 1. Tracisz czas na znajomości oparte na seksie (nawet jeśli nie od razu idzie je sklasyfikować jako takie). 2. Nie pozwalasz nikomu poznać się i zbliżyć na tyle by związek nie był oparty na płytkich fundamentach. Błędne koło.

[Discord]

A jakie masz zainteresowania, że mogą być postrzegane jako kontrowersyjne? I czy szukałeś znajomości pośród ludzi z podobnymi pasjami? Ja osobiście zauważyłem, że można być dziwadłem, ale koniec końców nagle się okazuje, że jest w naszej okolicy inne dziwadło, z którym się szybko da zaprzyjaźnić. Trzeba tymi kontrowersyjnymi zainteresowaniami się podzielić ze światem i zobaczyć jak świat zareaguje

[enigman]

Gdybym tylko wiedział gdzie szukać. Fora internetowe, czy jakieś grupy opierają się głównie na wymianie zdań czy doświadczeń i na tym kończy się interakcja.

A ja.. interesuję się para psychologią, naturoterapią i większością rzeczy które olewają komercjalizm w pełnej postaci. Uwielbiam też dzikie podróżne z nutą survivalu oraz wszelakie obcowanie z naturą.

[Discord]

Twoje zainteresowania to bardzo dobre conversation startery Nie próbowałeś w środowisku uczelnianym ich poruszyć? A nuż znajdzie się ktoś, kto podziela pasję.

W kwestii spraw survivalowych warto by było porozglądać się za grupami które organizują takie wypady. Wtedy masz 100% szans, że znajdziesz się w grupie ludzi o podobnych zainteresowaniach i taki tygodniowy czy dłuższy wypad może sprzyjać zawarciu przyjaźni.

[enigman]

Próbowałem, ale każdy patrzy na mnie jak na wariata. Są pojedyncze jednostki które kumają temat, ale to tylko powierzchowne dyskusje.
Jasne, byłem nawet na kilku takich wyprawach. Co się najadłem wstydu i strachu. Kąpanie się wspólne w strumyku nie wygląda zbyt cudownie w oczach transseksualisty bez III. Poza tym są to zazwyczaj jakieś konserwy które kompletnie nie ogarnęłyby tematu. No ale wyjątki się zdarzają. W każdym razie jest to ciężkie i dość ryzykowne.

[Karatajew]

[wij]

[Jenny]

Podziwiam, że mimo samotności potraficie jeszcze mieć zainteresowania, wierzyć w ich istotę i mieć przyjemność z samego aktu pasji, bez względu czy ktoś słucha czy nie.

[enigman]

[wendigo]

[Discord]

Nie no jasne, 'niekonwencjonalne' zainteresowania mogą być dziwne dla standardowego zjadacza chleba. Albo spowodować, że ten się sam zainteresuje i nawiąże znajomość Ja przykładowo mogę podzielić ludzi na dwie grupy jak ich poznaję:
1. Tych, którzy jak im mówię, że kolekcjonuję padlinę do czyszczenia kości nie chcą ze mną mieć już nic więcej wspólnego.
2. Tych, którzy po chwilowym obrzydzeniu są zafascynowani i chcą poznać szczegóły procesu.

Co do postrzegania siebie, to popieram wendigo. Terapia mogłaby pomóc trochę uspokoić Twoje nerwice na punkcie siebie. Sam wspominasz, że jesteś w stuporze i nawet pasje Cie nie cieszą. To niebezpiecznie balansuje na krawędzi depresji. Lepiej zatrzymać to i cieszyć się życiem, niż wpaść w ten dół bez dna.

[wij]

[Jenny]

[Ada75]

Jenny, 100 procent racji co do zapętlania się w samotności. Nie potrafiąc z niej wyjść swego czasu porzuciłam duże miasto wracając na stare śmieci do swojego zaścianka. Paradoksalnie, dziś szukam samotności odnajdując w jej chwilach ukojenie.

Człowiek, to dziwna konstrukcja, trans człowiek, to dziwna konstrukcja wyższego poziomu.

Jenny, 100 procent racji co do zapętlania się w samotności. Nie potrafiąc z niej wyjść swego czasu porzuciłam duże miasto wracając na stare śmieci do swojego zaścianka. Paradoksalnie, dziś szukam samotności odnajdując w jej chwilach ukojenie.

Człowiek, to dziwna konstrukcja, trans człowiek, to dziwna konstrukcja wyższego poziomu.

[wendigo]

[wij]

[enigman]

[wendigo]