Kuba - 2022-04-12, 00:54 Temat postu: Serwus wszystkim Nie wiem od czego zacząć. Pierwszy raz jestem na forum i chcę poznać ludzi którzy mają podobnie jak ja po prostu szukam wsparcia wśród "swoich", moja terapeutka zasugerowała mi poszukanie kogoś w necie właśnie celem wsparcia i zaznajomienia się z tematem. (Ogólnie pierwszy raz zaczynam używać zaimka "on") Jestem przed 30 i mam straszny bajzel w głowie kim jestem i jaka jest moja prawdziwa tożsamość. Od małego wolałem bawić się pistoletami, autkami, grać w piłkę itd. nigdy nie lubiłem nosić sukienek, ani ładnie się czesać - jak dziewczynka. W szkole zawsze trzymałem się w gronie dziewczyn, bo tak "było trzeba" (nawet niektóre mi się podobały, ale jako dziecko odpychałem to od siebie). Nie raz w szkole ktoś zapytał czy jestem dziewczyną czy chłopcem - bardzo mnie to zawstydzało i bulwersowało, myślałem sobie "no co nie widzisz". Mam starszego brata po którym dostawałem część ubrań i to w nich najlepiej się czułem. Później przyszedł czas szkoły średniej, to tam poznałem swoją pierwszą dziewczynę(wcześniej byłem z chłopcami, dziwnie mi z tym było, ale patrząc na społeczeństwo czułem, że tak po prostu trzeba) ciężko było mi zaakceptować, że mogę być z kobietą skoro na świecie inaczej się przecież dzieje i to nie tak powinno wyglądać. Wyjście z szafy zajęło mi ponad 10 lat było to dla mnie nie do przejścia przed rodzicami i rodziną, a jednak jakoś to ogarnęli i ku mojemu zaskoczeniu nawet mój tata to przełknął a myślałem, że u niego będzie to nie do przeskoczenia. Jeśli chodzi o seks to z facetami zdażyło mi się to kilka razy, raz byłem/byłam w związku 1,5 roku z facetem w czasach studiów i jak dochodziło do zbliżeń to raz na jakiś czas musiałem "dać", żeby nie było, że mi na nim nie zależy, bo przecież jak się z kimś jest to też trzeba się poświęcać, ale dla mnie było to okropne i bolesne uczucie i teraz z perspektywy czasu czuje się jakbym był gwałcony na własne życzenie. Piszę może trochę chaotycznie, ale musiałbym szczegółowo opisać całą historię, a myślę, że wyjdzie to w trakcie jeśli zaczniecie o coś szczegółowo pytać. Jeśli chodzi o moją terapię, to ok 2 lat temu trafiłem do psychiatry z zespołem lęków i depresją, a spowodowane to było przeżyciami z dzieciństwa jak i również pracą w rodzinnej firmie. W tej firmie pracowałem z ciocią i moim ojcem, podczas terapii spadły mi klapki z oczu jak silnie wywierali na mnie presję bycia tym kim mam być według nich i robić to co oni uważają dla mnie za dobre. Po rozstaniu z poprzednią partnerką tata i ciotka byli pełni nadziei, że jednak znajdę faceta i założę z nim rodzinę kiedy jednak poznałem moją dotychczasową partnerkę to nie raz w trakcie naszego bycia już ze sobą słyszałem od ciotki teksty, a Ty się nie oglądasz za jakimś facetem? nie chciałabyś? ja mówię ciocia nie nie chce, bo jestem szczęśliwa i dobrze mi jest z moją obecną partnerką więc po co mam szukać na siłę? żeby wyglądało dobrze od oka ze mam faceta??? Uwierzcie strasznie to było irytujące i też obciążające. Do tej pory słyszę, a nie chcesz zapuścić włosów? tak Ci było ładnie jak miałaś długie i wyprostowałaś...a justynka myślałaś o tym żeby mieć dziecko? zrób sobie dziecko bo później będziesz żałować, ja mam 50 lat i bardzo żałuję, że nie zrobiłam sobie dziecka nie rób tego samego błędu na co ja mówię ciocia nie mam takiej potrzeby i mam je zrobić po to żeby czuło się nie kochane?? Piszę o tym, bo chcę żebyście po krótce zobaczyli jaką presję na mnie wywierano, może nawet nie presję, ale jeśli słuchasz takich rzeczy przez x czasu to może w końcu zacząć się ulewać, a że ja mam straszny problem z wyznaczaniem swoich granic to zamiast ucinać takie gadki to zawsze wysłuchiwałam tego próbując się delikatnie bronić, ale i tak słuchałam... W tym roku na terapii pierwszy raz w życiu wykrztusiłem z siebie to, że nie czuję się dobrze sam ze sobą, że jeśli obudziłbym się w pustym pokoju i miał do wyboru ciało kobiety lub mężczyzny bez zastanawiania wskakuje w ciało faceta. No i dzisiaj trafiam tutaj do Was, oswoić się z tematem, chcę lepiej wczuć się w tą męską rolę, bo narazie jest to dla mnie dziwne jak np miałby się ktoś do mnie zwracać per "on", ale 30 lat żyje jako kobieta więc może to tylko kwestia przestawienia się. Też na samą myśl powiedzenia o tym bliskim robi mi się niedobrze jak przed tym wyjściem z szafy gdzie wyznałem, że wolę kobiety. Chcę i chętnie poznam to środowisko, bo dopiero teraz zaczyna do mnie docierać, że to też moje, a kiedyś usilnie przed tym uciekałem, a teraz powoli chcę zacząć żyć w zgodzie ze sobą. szacunek dla wszystkich, pozdrawiam 
Dodałam do użytkowników. /Freja Freja - 2022-04-12, 21:32 Witaj na forum
Doskonale rozumiemy to, o czym piszesz. Denver - 2022-04-13, 15:47 Hejka Jaga - 2022-04-14, 11:34 Cześć ona84 - 2022-04-14, 20:27 Witaj na forum
wendigo - 2022-04-16, 01:43 Temat postu: Re: Serwus wszystkim Cześć
znamy, znamy to... Freddie86 - 2022-04-21, 22:46 Witaj 
ja też
Mam podobnie. Jak myślę żeby powiedzieć mamie, że jestem trans, to zaczyna mnie palić w mostku, serce zaczyna walić i mam wrażenie, że zemdleję. Dlatego zrobiłem pół-coming out, tzn. podczas jakiejś rozmowy o ciuchach powiedziałem, że gdybym mógł wybrać przed urodzeniem płeć to urodziłbym się mężczyzną. Niestety mama to zignorowała. Poza tym ostatnio ciężko mi mówić z żeńskimi końcówkami, a używać męskich się wstydzę, bo nie chcę wyjść na wariata. Ostatnio często zapominam o swojej płci biologicznej, ale kiedy usłyszę swoje imię, to czuję jakby ktoś mnie walnął. |
||||||||||||
