zagubiona - 2018-11-25, 22:20 Temat postu: Ciekawość Hej wszystkim mam do was pytanko. Niedawno dowiedziałam się o osobach non-binary i stąd moje pytania. Czy stan niewiedzy/nie odczuwania przynależności do żadnej z płci się utrzymuje? A może takiej osobie z czasem to mija i akceptuje to kim jest biologicznie, a może staje się osobą trans? Może to głupie pytanie, ale nigdzie nie mogę znaleźć odpowiedzi, a bardzo mnie to ciekawi. Mógłby ktoś mi to wytłumaczyć? Anonymous - 2018-11-25, 22:26 Bywa różnie. Ale jak ktoś niebinarny to tak mu już zostaje. Dla części osób jest to "faza" i stwierdzają, że jednak są cis, dla części to początek eksploracji płci, w wyniku której odkrywają, że są binarnymi osobami trans. zagubiona - 2018-11-25, 22:30
czyli że są po "przemianie" w płeć przeciwną, ale dalej nie czują się w niej w 100% komfortowo? Freja - 2018-11-25, 22:52
Wręcz przeciwnie. Są binarne = czują się dobrze na którymś końcu skali. Freja - 2018-11-25, 22:55
Bywa różnie. Czasem postrzeganie siebie jako osobę niebinarną jest jednym z etapów uświadamiania sobie, że jest się ts. A czasem się po prostu jest osobą niebinarną. Anonymous - 2018-11-25, 23:22
To by była osoba niebinarna, która podjęła się tranzycji "na drugi koniec"... tak uważam. Osoba binarna czułaby się dobrze na "końcu". Anonymous - 2018-11-26, 06:53
Trzeba by rozpatrzyć kilka płaszczyzn niebinarności. Po pierwsze psychiczną, a więc to co czuje dana osoba, jak płciowo postrzega siebie. Silnie związana z tym jest płaszczyzna fizyczna, czyli to jakie ciało jej odpowiada, czy odczuwa fizyczną dysforię. I wreszcie społeczna, zawierająca w sobie to jak chce być odbierają przez otoczenie, jak wpasowuje się w normy i stereotypy płciowe. Nocne Czuwanie - 2019-01-10, 04:53 W społeczeństwie w którym odgrywanie którejś z dwóch dostępnych rodzajów jest normą bycie osobą niebinarną jest przede wszystkim strategią narracyjną, uprawianą szczególnie w życiu prywatnym. Rzadziej jest to również strategia performatywna, czyli odgrywania roli ambiwalentnej co do dominującego systemu, chociaż i takie osoby są. Nie sposób tak naprawdę jasno udzielić odpowiedzi na pytania, które zadajesz.
Tak naprawdę wypadałoby zapytać czy nieutożsamianie się z żadną z dwóch stereotypowych ról płciowych jest etapem poszukiwania własnej tożsamości czy raczej już konstruowaniem siebie w opozycji do systemu binarnego. Jeśli to pierwsze to prędzej czy później ktoś się opowie bardziej za jakąś opcją, która jest ustawiona wobec systemu binarnego. Jeśli to drugie no to pozostają tylko meandry językowego konstruowania siebie.
No i tak jak napisałam wyżej, to zależy czym to utożsamianie się będzie. Biologicznie jest tylko ciałem, dopiero wobec systemu prawno-społeczno-językowego okeślamy swój rodzaj. Może modyfikować swój wygląd i swoje ciało tak aby w binarnym społeczeństwie odgrywać rolę inną niż ta jaka byłaby zgodna z jej płcią nadaną w pierwszym akcie urodzenia (pozycjonowanie jako trans), a może odgrywać rolę zgodną z tą płcią (pozycjonowanie jako cis). Może również podjąć próby performowania innych możliwych rodzajów (androgyniczność, apłciowość/arodzajowość). W zależności od tego w co wierzysz to można też mówić o tym, że np. bucz lesbijka też będzie pewną rolą inną niż stereotypowa heteroseksualna kobieta, chociaż oczywiście jako tako mieszczącą się w binarnym systemie mężczyzna-kobieta. |
||||||||||||||||||||||||
